Op woensdag 15 februari 2017, op de dag af 50 jaar nadat D’66 voor het eerst meedeed met de verkiezingen, schafte de partij van ‘de democratische vernieuwing’ de lokale democratie af.
In de grootste stad van Nederland, een stad die de komende jaren richting de 1 miljoen (1.000.000) inwoners groeit, zullen dankzij D66-wethouder Choho geen lokale raden meer zijn.
Wat gebeurde er, in het kort?
De stadsdelen Centrum, West, Oost, Noord, Zuid, Nieuw-West en Zuid-Oost hebben elk hun eigen gekozen raad en gekozen bestuur, ‘Bestuurscommissies’ genoemd. Dit was niet efficiënt genoeg volgens sommigen. De oplossing van het college? Afschaffen, vervangen door benoemde bestuurders die rechtstreeks voor de wethouder werken (ambtenaren dus). En als goedmakertje een adviescommissie van burgers, die niets mogen beslissen, die geen macht hebben.
Wat gebeurde er niet?
De wethouder ging niet langs de actieve bewoners, de vele organisaties in de hoofdstad die zich bezig houden met lokale participatie, buurtinitiatieven, en nieuwe vormen van inspraak. De wethouder ging niet langs de Amsterdammer zelf. De wethouder werkte niet samen met de andere partijen in de raad. De wethouder raadpleegde geen experts. Op een avond in Pakhuis De Zwijger waren al deze Amsterdammers er wel. Kijk hier terug hoe zij de plannen van de wethouder met de grond gelijk maakten.
De Piratenpartij Amsterdam heeft zich verzet tegen dit besluit. We publiceerden onlangs een alternatief, onder andere in het Parool. We zetten ons al sinds onze toetreding tot het Amsterdamse bestel in voor méér democratie, via stadsgesprekken, nieuwe vormen van participatie, online tools en andere vormen van inspraak (zoals deze). We proberen consequent te hameren op het belang van subsidiariteit, als het lokaal kan, moet het lokaal besloten worden.
En wij zijn hierin niet alleen. GroenLinks, de Partij van de Arbeid, lokale D66-ers, de Partij voor de Dieren en zelfs het CDA hebben zich verzet tegen deze ingrijpende maatregel.
Maar het mocht niet baten. Het doordrukken van de zoveelste ‘efficiency-slag’ van dit college was allesbepalend voor D66. Afspraak is afspraak, verklaarden coalitiepartijen VVD en SP. Meerderheid is meerderheid.
Enkele gemeenteraadsleden van de coalitiepartijen verklaarden zich off the record tegen dit voorstel, maar werden door de partijleiding gedwongen om mee te stemmen met hun partij. De kopstukken Jan Paternotte, Dilan Yesilgöz en Peter Kwint moeten koste wat kost zonder schrammen in Den Haag worden afgeleverd en bovenal: in Den Haag móet men weten dat D66, SP en VVD ‘verantwoordelijke bestuurspartijen’ zijn die ‘niet weglopen voor moeilijke beslissingen’.
Het resultaat is dat de stadsdelen, elk met meer inwoners dan de gemiddelde stad in Nederland, nu geen politieke vertegenwoordiging, geen luisterend oor, en geen pleitbezorger met mandaat meer hebben. De macht is in Amsterdam nóg verder gecentraliseerd.
Het wordt de komende jaren nóg lastiger voor de Amsterdammer om zijn of haar stem te laten horen, om actief mee te doen in de democratie. Maar Amsterdammers zijn gelukkig eigenwijs. Zet 21 maart 2018 alvast maar in je agenda.
Corinne de Graaf zegt
Goed stuk!
Zo’n absurd draconisch dom besluit!
Jan Schrijver zegt
Het alleridiootste vind ik dat deze besluiten werden genomen in reactie op het rapport-Brenninkmeijer dat de vloer aanveegde met de Amsterdamse politiek (alles is politiek). Het eerste wat dit college doet is de zware kritiek van Brenninkmeijer c.s. bevestigen! Door precies na te laten wat dit advies aanbeval: ga experimenteren in de stadsdelen, samen met de burgers! Cultuurverandering? Nog in geen 100 jaar.